Kanseri yendi ve tek başına Avrupa turuna çıktı

Ayşenur Olgar..

24 yaşında.. Kahramanmaraş'ta yaşıyor. Çukurova Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi beşinci sınıf stajyer öğrencisi ve mezuniyetine 4 ay kalmış güzel bir kız olarak acı bir haber alıyor. Lenf kanseri olduğunu öğreniyor. Olgar'ın tümörü balky tümör olarak adlandırılan büyük bir tümör ama o güçlü bir kız.

'Öğrendiğimde tek başınaydım ama hiç korkmadım, başından belliydi kurtulacağım' diyor. Doktarına sorduğu ilk soru ise şu:

'Okulu dondurmam gerekiyor mu? Mezuniyetime yetişirmiyim?'

Okulunu dondurmak zorunda kalıyor ve aylar süren zorlu süreç başlıyor. Ama kendini hiç bırakmıyor.

Gece gündüz demeden onu yalnız bırakmayan ailesi, arkadaşları hatta kendisini tanımadığı halde ona duacı olan güzel insanlar için, 'Bu savaşı kazanmaya çalışacağım' diyor. Ve ekliyor:

'Eğer olur da başarırsam, yaşarsam tek başıma trenle Avrupa turu yapacağım'

Doktorunun ona sosyal hayattan uzaklaşması tavsiyesini ise dinlemiyor. 'Güçlü bir kızım ben' diyor.

Dağcılığa devam ediyor, maçlara gidiyor, geziyor tozuyor ve hayatın tadını çıkarıyor.

Sadece bir kez kötüyü düşünüyor Ayşenur.

O da kendisinden sonra kanser tanısı konulan anneannesi vefat ettiğinde.

Radyoterapi alırken okula geri dönüyor. Aklında ise bir an önce okulu bitirmek, kanseri yenmek ve güzel bir seyahate çıkmak var.

VE MÜJDELİ HABER! KANSERİ YENİYOR

21 aralık 2015'te müjdeli haberi alıyor. Kanseri yeniyor ve 30 Aralık'ta okuldan mezun oluyor. Kendini toparlıyor ve 7 Ocak 2016'da yola çıkıyor.

TURA İSVİÇRE İLE BAŞLIYOR

Öncelikle İsviçre'ye gidiyor. Tura amcasının yaşadığı ülkeyle başlıyor..

İsviçre'de hiçbir şekilde geriye bakmadan geziyor tozuyor. Tren ile önce Fransa'yı, sonrasında İtalya'yı görüyor.

HELİKOPTER MACERASI

İsviçre'nin Fribourg kentinde helikoptere biniyor, şehri gökyüzünden izliyor.

HASTAYKEN KURDUĞU HAYALİ AN GERÇEK OLUYOR

Çok yakın bir arkadaşı Olgar'a hastalık sürecinde şu soruyu soruyor:

'Şuanda nerde olmak isterdin?'

'Paris'te tek başıma kulağımda kulaklık, yağmurlu bir günde Paris'in sokaklarında gezmek isterdim. Saçlarımın olmasını ve yağmurdan ıslanmasını isterdim'

Ayşenur aylar sonra Paris'e geliyor ve şehre iner inmez yağmur başlıyor. Kulaklığını takıyor. Eyfel'e gidiyor, sokak sokak geziyor.

Yağmur şiddetleniyor, herkes kaçışırken o şapkasını indirip çılgınlar gibi dönmeye başlıyor. İnsanlar deliymişcesine ona bakıyor ve son olarak bir taksici yanına geliyor: Arabaya binmelisin..

Ayşenur'un cevabı ise şu: 10 aydır bu anı bekliyorum ve yaşadığım en güzel şeylerden biri...

Paris çok yoruyor ve doktorunun tavsiyesine uyarak bir kaç gün dinleniyor.

YANLIŞLIKLA KENDİNİ CENAZE İÇİNDE BULUYOR

Daha sonra turunun İtalya ayağında Milano'da yaşadığı komik bir anıyı ise şöyle anlatıyor:

'Milano'yu yürüyerek gezdim. Sokaklar çok dikkatimi çekiyordu. Tarihi bölgelerini, kiliselerini geziyordum. Kendimi birden cenaze töreni içinde buldum. Oturdum uzun bir süre papazı dinledim, çıkamadım kiliseden.'

'KANSERİ NASIL YENDİM?'

Bir ayı aşkın bir turun ardından ilk kontrolü için geri dönen Olgar kanseri nasıl yendiğini şöyle anlatıyor:

'İşin sırrı gülebilmek. Kanseri sadece gülerek ve sürekli içinde bulunduğum durumla dalga geçerek yendim. Beni anlattığına inandığım söz ise şu: Kader cesurlara gülermiş.

Fiziksel olarak çok yorulup, çok acı çektim ama psikolojimi güçlü tutmaya çalıştım.'

SIRADA İŞ HAYATI VAR

Olgar'ın ilk kontrölü yakında ama hiç korkmuyor, kendimi dinç hissediyor. İşe başlamayı düşünüyor. Daha fazla gezmeyi istiyor.

Yaşadıkları ile ilgili son sözleri ise şu:

Bana bu ikinci şans bunun için verildi, hayallerimi ertelememem gerektiğini gösterdi. Kimse inanmıyordu. Kanseri yensem bile bu geziyi yapacağıma inanmıyorlardı. Ben inandım, başardım ve şu anda gayet iyiyim. Umarım da hep böyle kalacağım.